Beləcə
amansız və möhtəşəm payız küləyi qarşısında
Tənha və yaşlı ağacın yarpaqları kimi, tökülüb
gedir günlərim.
Hər
günün ardınca baxmaq və erkən yaz yağışı tək bir damla göz yaşı axıtmaq qalır
geriyə.
Bəlkə,
də anlamsızdır olub-bitənləri geriyə qaytamağa çalışmaq.
Ya da
xoşbəxt gələcəyə ümid etmək bəlkə də?
Bəs
elə yaşamaq ümid etmək deyilmi hər anında.
Yoxsa
yaşamaq sadəcə geridə qoyduqlarının peşmançılığınımı çəkməkdir hər yeni qərarında?
Qəlbində
ümidsizlik içində çırpınarkən belə
Gücünü,
cəsarətini göstərməyə çalışmaqdır həyat dediyimizin fəlsəfəsi hət məqamında.
Içində
ağlayıb, üzdən gülməkdir tək çarəsi.
1 nəfərdə
tapa bilməkdir o sonsuz izdihamı tək gözlədiyin.
Qanadlarını
açıb səmaya uçmaq olsa belə dilədiyin
Gözlərini
dikib sadəcə yerə baxmaqdır nəsibin.
Bütöv
cümlələrlə anlata bilmək olsa belə istədiyin
Qırıq-qırıq
kəlmələrlə itirmək üçündür fikirlərin.
Qısa
və mənalı bir ömür olsa belə tək dilədiyin
Uzun və
anlamsız bir mahnl kimi davam etməkdir bacardığın...
Budağından
qopub bir çayla sonsuz okeanlara qovuşmaqdısa xəyalın
Ordan
qoparaq kiçik bir gölməçəyə çata bilməkdir indi bircə ümidin.
Qaranlıqdakı
işığı tapmaq olsa da məqsədin
Sonsuz
işıqda yolunu azmaqdır son mənzilin...
Davam
etmək istərkən dayanmaq,
Danışmaq
istərkən susmaqdır artıq qabilliyyətin,
Yeganə
qalibiyyətin bəlkə də öz üzərində
Susdura
bilməkdir o gur səsini çılğın kəlmələrin.
Bağlaya
bilməkdir əl qolunu dalğın duyğularının...
toplaya bilməkdir dağınıq fikirlərini...
toplaya bilməkdir dağınıq fikirlərini...
Və
sonda dəfələrlə silib
yenidən
başlaya bilməkdir sətirlərini.
İstədiyində
yarımçıq qoya bilməkdir düşüncələrini!
Budur
qalibiyyətin...
Ya da
özün belə bilmədən gələn səssiz məğlubiyyətin...
1 comment:
nikbin ol!
Post a Comment