Balaca Bulud həyatından çox narazı idi...Dünyaya gəldiyindən bəri həyatında hər şeyin mənasız və maraqsız keçdiyini düşünürdü. Anası ilə tez-tez dava edir və onu tərk edəcəyi ilə hədələyordi. Anası isə hər qısa "müharibədən" sonra möhkəm göz yaşı tökür, hər ağladığında isə daha da cılızlaşırdı... Ana məhv olurdu. Balaca, sevimli buludu onu məhv edirdi. Anasını dinləmir, hər şeyi öz istədiyi kimi edirdi. Anası isə dözməyə çalışırdı. Və zorla da olsa bacarırdı. BAlaca buludun idə hər gün canı sıxılır, nə isə yeni bir şey etmək istəyirdi. Bir gün isə anasını tərkedərək yapayalnızbir dünya səyahətinə çıxmağa qərar verdi.
Anasın icazə verməyəcəyini bildiyindən anasının yanında olmadığı bir vaxtgizlicə qaçdı yurd-yuvasından... İndi o, azad idi. Rahat idi. Ona nə edib, etməyəcəyini deyən birisi yox idi çünki. Azadca uçurdu. Heç qəlbi kövrəlmirdi belə. Artıq qəlbi o qədər daşlaşmışdı ki, qupquru, ölümə məhkum çölləri gördüyündə belə ağlamırdı. 1 damcı suya görə ölümlə savaşan körpələri gördüyündə belə kövrəlmirdi... Susuz səhraları gördüyündə belə qəlbi sızlamırdı. O, sanki hər şeyə nifrət edirdi. SAdəcə özünü sevirdi. "özü ilə qürur duyurdu"...-deyə fikirləşib yoluna davam edərkən dəhşətli bir qasırğaya düşdü...
Anasın icazə verməyəcəyini bildiyindən anasının yanında olmadığı bir vaxtgizlicə qaçdı yurd-yuvasından... İndi o, azad idi. Rahat idi. Ona nə edib, etməyəcəyini deyən birisi yox idi çünki. Azadca uçurdu. Heç qəlbi kövrəlmirdi belə. Artıq qəlbi o qədər daşlaşmışdı ki, qupquru, ölümə məhkum çölləri gördüyündə belə ağlamırdı. 1 damcı suya görə ölümlə savaşan körpələri gördüyündə belə kövrəlmirdi... Susuz səhraları gördüyündə belə qəlbi sızlamırdı. O, sanki hər şeyə nifrət edirdi. SAdəcə özünü sevirdi. "özü ilə qürur duyurdu"...-deyə fikirləşib yoluna davam edərkən dəhşətli bir qasırğaya düşdü...
