Beləcə
amansız və möhtəşəm payız küləyi qarşısında
Tənha və yaşlı ağacın yarpaqları kimi, tökülüb
gedir günlərim.
Hər
günün ardınca baxmaq və erkən yaz yağışı tək bir damla göz yaşı axıtmaq qalır
geriyə.
Bəlkə,
də anlamsızdır olub-bitənləri geriyə qaytamağa çalışmaq.
Ya da
xoşbəxt gələcəyə ümid etmək bəlkə də?
Bəs
elə yaşamaq ümid etmək deyilmi hər anında.
Yoxsa
yaşamaq sadəcə geridə qoyduqlarının peşmançılığınımı çəkməkdir hər yeni qərarında?
Qəlbində
ümidsizlik içində çırpınarkən belə
Gücünü,
cəsarətini göstərməyə çalışmaqdır həyat dediyimizin fəlsəfəsi hət məqamında.
Içində
ağlayıb, üzdən gülməkdir tək çarəsi.
100lərlə
insan arasında yalnız olmaq olsa belə xəstəliyin,
