Könnə ilin son blogpostu...

17 ilimin ən həyəcanlı, maraqlı və çətin bir ilinə evdən 1 okean uzaqda, 10 saat fərqi ilə nöqtə qoyuram.
Ümumiyyətlə blogumda heç vaxt "Yeni il" və ya "Köhnə il" nəsə belə bir blogpost yazmamışam. Bu ilin son dəqiqələrində ondan da bir ilk etməyə qərar verdim. 
 Əslində bu dəfə adi blogpostlardan olmayacaq. Yenilik, odur ki, bu blogpost yenicə tanıdığım Elvin Can Turan İlə ft blogpost olacaq.  Lvin-in suallarını cavablandırmaqla "Könnə ilin son blogpostu"a start veririk:

Son...

11 illik əziyyətli o yollar.
11 il boyunca eyni kitab, eyni dəftər.
11 il boyunca olan eyni olan ağ-qara paltarlar...
Artıq ayrılıq zamanı gəldi.
Məsum gözlərdən axan 1 damla göz yaşı..
Sanki artıq bu 11 il yox olmuş kimi...
Hər şey hədər olmuş ya da son bulmuş kimi...
Ayrılıq zamanıdır axı!!!
Əllərinizi buraxmalıdır bu ana qucağı-Bu məktəb yolları...
Bir daha heç bir zaman olmayacaq bu duyğulara Əlvida demək vaxtıdır artıq...
Bir daha heç bir zaman eyni hürkək barmaqlarla axtarmayacaqsınız pilləkən altında məktəb jurnalının səhifələrini...
Müəllim gözlərkən titrəməyəcək dizləriniz.
Dərs danışarkən əsməyəcək dodaqlarınız...
Artıq hər şey yad uzaq bir arzuya-nağıla-xəyala dönəcək sizin üçün...
Bilirəm, ayrılıq anı çətindir.
Tərk etmək istəmirsiniz indi...
Amma Heç düşünməmişdiniz illər boyu ayaq döydüyünüz, bəlkə də adını nifrətlə andığınız ya da həsrətlə bitirməyi "qurtulmağı" gözlədiyiniz bu məktəb yollarını bitirəcəyinizi...
Ya da bir gün belə həsrətlə dönüb arxaya baxacağınızı...
Artıq gecdir: son zənginiz çalındı...
Tərk edirsiz bu sonuncu dərsinizi...
Sizin üçün darıxsa da məktəbiniz,
Neçə "sizlər" örürüb bu "daş divarlar" sizsiz...
Yenə keçər yenə gələr məzunlar...
Sizdən geriyə qalar yalnız xatirələr...